تحقیق و تصحیح مثنوی های کاتبی ترشیزی

کاتبی ترشیزی (م.839) شاعر بلند آوازه دوره تیموری (782-907) از تواناترین استادان شعر قرن نهم است. او در کنار دیگر هم عصران بنام خود چون : لطف ا لله نیشابوری، عصمت بخارایی، امیر شاهی سبزواری و قاسم انوار پیرو سنٌت موسوم به نظیره گویی که بر ادبیات دوره تیموری حاکم بود در سرایش قصاید به شیوه گذشتگانی چون : انوری ، خاقانی، کمال الدین اسماعیل ؛ در غزلیات به شیوه سعدی ، حافظ و امیر خسرو دهلوی و در مثنوی به شیوه نظامی و عطار نظر داشت و در عین پیش رو داشتن آثار بزرگان شعر پارسی ، جانب ابداع و ابتکار را فرو نگذاشته و با آفرینش معانی و مضامین نو و به کارگیری صور خیال ، اشعاری ماندگار در انواع قوالب شعری به خصوص قصیده ، غزل و مثنوی از خود به جای گذاشته است . عمده شهرت وی به واسطه به کارگیری التزامات دشوار و انواع صنایع بدیعی در شعر است ؛ به طوری که قصاید و غزلیات او در وهله اول و مثنوی های مصنوع وی در درجه دوم مورد تقلید و توجه شاعران هم عصر و پس از وی قرار گرفت . در این رساله به تحقیق و تصحیح چهار مثنوی از « خمسه » وی به نامهای : ده باب، سی نامه، مجمع البحرین و دلربای پرداخته ایم .